Bach en de piano | Laurens de Man
Kan aan Bach’s klaviermuziek, die gedacht is vanuit het klavecimbel en het clavichord, op een moderne vleugel recht worden gedaan? Deze vraag leidt al jaren tot felle discussies; een sluitend antwoord hierop lijkt niet mogelijk. Als pianist en organist, met klavecimbelervaring en affi niteit met het clavichord, ben ik gewend te schakelen
tussen verschillende toetsinstrumenten. Een stuk spelen op het instrument waar het thuishoort werkt uiteraard optimaal: Bach’s klaviermuziek gedijt uitstekend bij de transparantie van het klavecimbel en de intieme klankwereld van het clavichord; een ander instrument kan echter inspireren tot een “vertaling”.
Bach’s ongeëvenaarde muziek staat op eenzame hoogte en heeft daardoor een zeker “tijdloos” karakter. De moderne vleugel, met zijn heldere, neutrale, bijna kale toon kan daar in mijn beleving geweldig bij aansluiten. Niet voor niets behoren Bach’s grote klavierwerken (Wohltemperierte Clavier, Engelse en Franse Suites, Partita’s enz.) al eeuwen
tot de canon van het pianorepertoire. Maar er is meer: Bach schreef talloze werken die geen deel uitmaken van deze grote “collecties” en zodoende vrij zelden gespeeld worden.
Deze CD brengt een aantal van deze werken samen, met als tegenwicht de beroemde, monumentale Zesde Partita.
Nifterik Multimedia